πανθομολογούμαι

-έομαι

1. (συν. ως τριτοπρόσ.) πανθομολογείται

ομολογείται από όλους, είναι γενικά παραδεκτό

2. (η μτχ.) πανθομολογούμενος, -η, -ο- αυτός ως προς τον οποίο συμφωνούν όλοι, που είναι κοινώς παραδεκτός, αναμφισβήτητος, αναντίρρητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο)-* + ομολογούμαι. Ο τ. πανθομολογείται μαρτυρείται από το 1870 στον Κ. Λαμπρύλλο].